உன் மௌனம்
இரவின் கடைசி படிக்கட்டில் அமர்ந்திருக்கிறேன்
கால்கள் அசைந்து கொண்டிருக்கின்றன
ஆனால் மனம் உன்னைத் தேடி நிற்கிறது
பகலின் எல்லைக்குள் நுழையும்போது
உன் பெயர் ஒரு உதிர்ந்த இலை போல
என் கண்களில் விழுகிறது
பழுப்பு பச்சை கலந்த அதன் நிறம்
உன் காதலின் கசப்பும் இனிமையும் போல.
மரத்திலே இன்னும் சில நாட்கள்
இருக்க வேண்டிய வயதுதான் அதற்கு
ஆனால் காற்று உதிர்த்து தரையில் புரண்டு விழுந்தது
அதேபோல் நம் உறவின் பாதி வார்த்தைகள்
நடுவே சிதறி விழுந்துவிட்டன
எறும்பு திகைத்தது போல நானும் திகைக்கிறேன்
உன் மௌனம் என்னைச் சுற்றி
மலையென நெருக்குகிறது
நடந்து கொண்டிருக்கும் என் கால்கள்
இலையின் அருகே சுற்றிக் கொண்டிருக்கும் எறும்பைப் போல
உன் நினைவுகளின் அருகே
தப்பிக்க முடியாமல் வட்டமிடுகின்றன.
காதல் என்றால் சில நேரங்களில்
கவனயீனமாய் கொல்லப்படலாம்,
ஆனால் அந்தக் கொலைக்கும் ஒரு மென்மை இருக்கிறது
உன்னிடமிருந்து வந்த காயம் என்பதால்.
*
எல்லாமே சரியாக நடந்தன
வீட்டின் ஒவ்வொரு அறையையும் பூட்டி வைத்தேன்
அலமாரியைப் பூட்டினேன்
சாவியைத் தொலைத்தேன்
அறை முழுவதும் காவலர்களை நிறுத்தினேன்
ஆனால் யாரையும் நம்ப முடியவில்லை
ஏனெனில் திருடன் நானே
எல்லாமே சரியாக நடந்தன
அச்சுறுத்தும் தொனியில் என் குரல் கேட்டது
வெளியில் நாய்கள் குரைத்தன
உள்ளே என் இதயம் உன்னைத் தேடி அலறியது
பாதுகாப்பு என்ற பெயரில் கட்டிய சுவர்கள்
உன் முகத்தை மறைத்தன
நான் என்னிடமிருந்து உன்னை மறைத்து வைத்தேன்
ஆனால் காதல் தப்பிக்க வழிகளை அறிவது
மரங்களிடம் வேண்டிக்கொண்டேன்
அவை கிளைகளை நீட்டி
உன் முகத்தைக் காற்றில் வரையட்டும் என்று
ஆனால் உன் குரல் மட்டும் தப்பிக்க முடியவில்லை
அது கதவுகளை உடைத்து நுழைந்தது
திருடிச் சென்றது எல்லாவற்றையும் அல்ல
சிறிய சிரிப்பை மட்டும்.
அதுவே எனக்கு உயிர் தந்த ஒரே நினைவு.
ஆம் எல்லாமே சரியாக நடந்தன
நீ என்னிடமிருந்து என்னைத் திருடிச் சென்ற நாளில்.
*
கள்ளச் சாட்டு
பிரிந்துவிடுவோம் என்று முடிவெடுத்த பின்
முதல்முறை சந்தித்தோம்
உன் கைகளில் ஒரு புத்தகம்
அதில் கசப்பின் காரணங்கள் பக்கம் பக்கமாக
அடுக்கப்பட்டிருந்தன
நீ அவற்றை உரத்துப் படித்தாய்
நான் எதிர்கருத்துச் சொற்களில் சிக்கிக்கொண்டேன்
காதல் ஒரு நீதிமன்ற அறை போல
சாட்சி குற்றப்பத்திரிகை எதிர்மறை வாதங்கள்
எங்கள் குழந்தை அங்கு
வியப்புடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்த ஒரே நீதிபதி
நாம் புதியவர்கள் போல
நடிக்க வேண்டும் என்று சொன்னாய்
ஆனால் பழைய புண்கள் முகத்தில் தெரிந்துவிட்டன
உன் குரல் ஒரு தீர்ப்பு போல
என் இதயம் அந்தத் தீர்ப்பை நிறைவேற்ற மறுத்தது
நினைவுகள் காகிதமாகக் கிழிந்தன
ஆனால் மை அழிக்கப்படவில்லை
அழிக்க முடிந்தால் அன்பே
புதிய காதல் எழுதலாம்
ஆனால் எங்கள் குழந்தை
கள்ளச் சாட்டு என்றே குற்றம் சாட்டிக்கொண்டே இருக்கும்
அந்த குற்றச்சாட்டே
நம்மை இணைத்திருக்கும் கடைசிச் சங்கிலி.
*
மரணிக்காத ஆசிரியன்
உன்னைப் பற்றி எழுதின ஒவ்வொரு பிரதியிலும்
உன் முகம், உன் மூச்சு, உன் நிழல என்பன
கவிசொல்லியாக இருந்தன
ஆனால் ஒருநாள்
எழுதிய பக்கத்திலிருந்து நீ மறைந்துவிட்டாய்
நான் வியந்தேன்
அதற்குக் காரணம் காதல்தான்
அதை பிரதிக்குள் அடைத்து வைக்க முடியாது
அது வானத்தில் பறக்கும் பறவையைப் போல
தன் விருப்ப நேரத்தில் மட்டும் வந்து அமரும்
காதல் கட்டாயப்படுத்தப்பட முடியாது
அது சிறையில் அடைக்கப்பட முடியாது
நீ என் பிரதியின் பறவை
சில வேளை உன் விருப்பத்தில் வருவாய்
சில வேளை நீண்ட நாள்கள் காணாமல் போவாய்
ஆனால் நான் காத்திருப்பேன்
வாசிப்பதற்கென்று அல்ல
வாசிக்காத வெற்றிடத்திற்குள் உன் குரல் ஒலிக்கிறது
மரணிக்காத ஆசிரியன் போல்
நான் எழுதிக் கொண்டே இருப்பேன்
உன் இல்லாமையைப் பாடமாக்கிக் கொண்டே.
காதல் அழியாது
அது வெறும் இடமாற்றம் மட்டுமே செய்கிறது.
*
கவனயீனமாய் கொல்லப்படலாம்
உன் மௌனம்
இரவின் கடைசிப் படிக்கட்டில்
சிதறிய இலை போல விழுந்தது
காற்று அதனைப் புரட்ட
என் மனம் எறும்பு போல சிக்கி நின்றது
உன் சொற்கள் இனி வரவில்லை
ஆனால் உன் பார்வை
பழுப்பு பச்சை நிறம் போல விரிந்தது
என்னிடம் பேசாமல்
என் அருகே உன் பாதங்கள் நடந்தன
நான் அதன் சத்தத்தைக் கேட்க முடியவில்லை
ஆனால் தரை அதனை நினைவில் வைத்திருந்தது
நீ சொன்னயோ இல்லையோ
என் இதயம் அனைத்தையும் எழுதி வைத்திருக்கிறது
அழிக்க முடியாத குறிப்பு
சிதைக்க முடியாத குரல்
மௌனம் உதிர்ந்தாலும்
அந்த உதிர்வு கூட காதலின் சாட்சியாக நிற்கிறது
காதல் எப்போதும் ஒலி அல்ல
சில நேரங்களில் அது உதிர்ந்த நிழல்
சில நேரங்களில்,
கவனயீனமாய் கொல்லப்படலாம் என்ற எச்சரிக்கையும் உண்டு.
