காதலும் காதல் நிமித்தமும்
நம்
பிரிவு தாளாது
வெக்கையேறிக் கிடக்கிறது
நிலம்
வசந்தத்தின் பெருவாழ்வினை
சூனியமாக்கிய சொற்கள்
உதிர்ந்துக் கொண்டிருக்கின்றன
மதர்த்துப் பொங்குகிறது கடல்
கயலினங்களின் கூடுகைக்காலம்
மலை மேவும் முகிலாய்
விரைந்து வா
கோடை மழையொன்றைத் தருவிப்போம்
முத்தங்களைச் சொரிந்து.
•
ஏக்கத்தின் பெருமூச்சு
வெப்பத்தின் தகிப்பு
நினைவின் தாழ்வாரங்களில்
சொரியும் கண்ணீர்
தணிக்க முயற்சிக்கிறது
நினைவழுத்தும் தழும்புகளை
வருடிப்பார்த்துக் கொள்கிறேன்
சேர்ந்து கொண்டதைவிடவும்
சேராத காதல்களில்
யுகங்கள் கனதியாய்
நீ என்னையும்
நான் உன்னையும்
நாம்
நம் காதலையும்
சுமந்தவண்ணம் நினைவுகளில்.
