
கூட்டுப் புழு
சொல் மனம் அவிழாக் கிளை
பற்றிப்
பற
என்கிறது
வேகம்
நிதானம்
பற்றும் கிளையால்
துளிர்க்கும் மனமாகி
அவிழென்கிறது
அர்த்தம்
இரண்டின்
கூடடையும் கனத்தை
கணம் கணமாய் நீட்டிக்கிறது
காற்று
இருப்பதற்கான சாத்தியங்ககளோடு
************
நிழல் அறியும் பொழுது
இயல்புக்குத் திரும்பும் கவலை
வீதிக்கு வருகிறது
தனிமை
வெறிச்சோடிக்கிடக்கும் காலடித்தடத்திற்கு
தலையசைக்கிறது
மனம் நழுவி
விழுந்த இலை
************
அறிதல்
உதிரும் பொருட்டு
மென்சருகில் ஊடுருவும் வெயிலாகிப் பரவுகிறது
நிலம்
மனமோ
துருவேறிச் சிவந்த சொற்களை
கைவசமாக்கி மீள்கிறது
பழுத்து விழுந்த இலைகொண்ட
கர்வத்தோடு
************
வழிப்பாதை
தனிமைக் கிளையை அசைக்கும்
காற்றுக்கு
மரமாகிறது
பிடித்தத்தின் வேர்
நீங்கிடாத நினைவு தைக்க
உதிர்வதைப் பூக்கச் செய்யும்
காற்றேகி வருகிறது
மணமாகி மட்கும்
இருப்பு
************
சொல் மணம்
வெயில் நரம்பிலிருந்து
கொஞ்சமாய் பூக்கிறது
நிழல்
சுமை கூட
நிலம் தாங்கி மீள்கிறது
சின்னஞ்சிறு தனிமை
************